Falling into Shadow

Op het ritme van het steeds uitzinnigere tempo van de muziek neemt Walking Mad (2001) van Johan Inger ons mee door de verschillende fases tussen waanzin en geweld. Geïnspireerd door een oude televisieopname van het steeds hysterischere optreden van een beroemde dirigent die de bolero dirigeert, laat Inger ons de ingewikkelde relatie tussen mannen en vrouwen en met onszelf zien.

Door een bewegende muur in het midden van het podium te plaatsen, breekt Inger het minimalisme van de bolero op in verschillende fysieke ruimtes. De muur illustreert de grenzen die we creëren in onze relaties, in onze geest en de fragiele barrière tussen geestelijke gezondheid en waanzin. Het werk werd oorspronkelijk gemaakt voor NDT 1 en we kijken uit naar de uitvoering ervan door de dansers van NDT 2. 

"De muur, naast de muziek, was het beginpunt van Walking Mad. Als ik er iets speciaals van wilde maken moest ik hem vanaf dag één in de studio hebben. Ik wilde er het tiende lid van de cast van maken." - Johan Inger

Hoe blijven we te midden van negatieve feedback kunst maken, wanneer hoe meer je creëert, hoe meer er over je wordt gesproken? Het expressieve nieuwe werk van Botis Seva, oprichter van Far From The Norm, draait om de rol van kritiek en onze reactie erop tijdens het creatieproces.

Seva, een nieuwe stem voor NDT, werkt binnen het domein van hiphop, fysiek theater en hedendaagse dans en vindt zijn benadering van dans en creativiteit steeds opnieuw uit. Zijn experimenten met vorm, structuur en theatraliteit leveren een complexe en emotionele bewegingstaal op. 

"Als mensen en als kunstenaars moeten we teruggaan naar de ware reden waarom we zijn begonnen met het maken van ons werk en ons niet langer druk maken over wat anderen over ons zeggen. In plaats daarvan moeten we ons op het hogere doel richten: ik geloof dat we er zijn om een licht te schijnen in de duisternis van de wereld." - Botis Seva

In het terugkerende Wir sagen uns Dunkles (2017) biedt associate choreograaf Marco Goecke een kijkje in de unieke wereld van de studio waar choreograaf en danser elkaar ontmoeten en verhalen ontstaan vanuit onbeschrijflijke energieën. De vragen en antwoorden die uit deze ontmoetingen voortkomen vormen de werken van Goecke en vertalen dat wat niet in woorden te vatten is in een krachtig gechoreografeerde verzameling tegenstellingen. 

Het werk straalt een rusteloosheid uit waarin het lichaam wordt overgegeven aan bedwelmende vibraties die doen denken aan het fladderen van vlindervleugels. De snel bewegende virtuoze dansers communiceren moeiteloos in de taal van Goecke, gebaren op eigenaardige wijze, weven hun passen door de muziek heen en laten het publiek zowel een gevoel van onbehagen als aantrekking ervaren.

"Ik ben nog nooit van mijn leven geïnspireerd geweest. Ik ga simpelweg de studio in met alles wat ik ben en heb meegemaakt. En dan bedenk ik altijd wel iets. Alles ontstaat vanuit onbeschrijflijke energieën – misschien is dat wel wat je creativiteit noemt." - Marco Goecke

Foto: Rahi Rezvani